Nie dzwoni budzik. Bo AI wie, że spałeś niespokojnie. Podnosi światło w pokoju o 1,3% wolniej niż zwykle. Serwuje dźwięk śniadania z dzieciństwa. Twój puls – stabilny. Oddech – rytmiczny. Można zaczynać dzień.

Na Twojej siatkówce pojawia się agenda. Masz 3 spotkania: jedno fizyczne, dwa holograficzne. Asystent AI (nazywasz go “Leo”) już dopisał kontekst, emocję, wyciąg z historii i przewidywany rezultat każdego z nich. Nie kliknąłeś ani razu. Po prostu… pomyślałeś.

Przechodzisz przez łazienkę. W lustrze – podsumowanie snu i poziomu stresu. Sugestia: „Unikaj kawy. Zamieniłem ją na infuzję nootropików i błękitu energetycznego.” Zgoda. Jednym mrugnięciem oka.

Na stole – sprzęt z CEM: Twój neurokomputer (nie nazywamy go już laptopem) – elastyczny jak zeszyt, mocny jak data center, osobisty jak Twój wewnętrzny monolog. Gdy otwierasz go (gestem, nie dłonią), wyświetla nie pulpity, a intencje: „Kontynuuj rozmowę z klientem z Singapuru.” „Rozwiń strategię z wczoraj.” „Podpowiedz AI, że preferujesz styl pisania z 2023 roku.”

Nie wiesz, kiedy wysłano raport. Bo wysłał się sam. Leo uzupełnił dane, zaprojektował tabelę, dodał trzy pytania i dwa punkty decyzyjne. Wszystko w Twoim tonie.

Zakładasz okulary. Wchodzisz do metawywiadu. Spotykasz się z klientką z Dubaju i grafikiem z Buenos Aires. Rozmawiacie nie o plikach, ale o uczuciach, które mają wywołać kolory strony internetowej. AI zasugerowało odcienie z palety „emocjonalne zaufanie 2.1”. Trafia idealnie.

Zamiast lunchu – 20 minut wewnętrznej synchronizacji. Medytujesz z neuronowym agentem wspomagającym oddech. Czujesz, jak Twój organizm i komputer wyrównują częstotliwości. Ty myślisz wolniej. On działa szybciej. Powstaje równowaga.

Dzwoni klient. Chce „prawdziwy kontakt z człowiekiem, nie z AI”. Leo przełącza na Ciebie – ale nadal podpowiada Ci w tle, co warto powiedzieć, co klient ceni, jak zbudować napięcie i gdzie dać pauzę. Mówisz to. Klient mówi: „Dziękuję. Tylko u was to działa tak płynnie.”

Bo on nie mówi o Tobie. On mówi o Twoim połączeniu z technologią. O Twoim systemie osobistym, którego dostarczyło CEM.

Twój system nie był ładowany od dwóch dni. I nie będzie przez kolejny tydzień. Zasilany ruchem, światłem, ciepłem Twojego ciała. Energia? To już nie problem. To tło. CEM zadbało o to, by nigdy nie było przeszkodą.

Zamykasz dzień. Ale nie „wyłączasz komputera”. Nie „zapisujesz postępów”. Nie „backupujesz danych”. Wszystko dzieje się samo. Bo system rozumie, co zakończone, co w toku, co należy kontynuować, co zostawić. Twój ostatni gest? Nie klik. Nie komenda. Tylko spojrzenie. Zrozumiane.

Zasypiasz. Ale system CEM nie śpi. Tworzy podsumowanie dnia. Wysyła newsletter do Twojego mózgu (dosłownie – przez interfejs neuro). Buduje pomysły na jutro. Analizuje Twój język. Optymalizuje Cię.

I to nie jest science-fiction.
To jest roadmapa.
To jest wizja.
To jest początek marki, która zrozumiała, że przyszłość to nie produkt.
To relacja.